De economische crisis is niet ontstaan door schaarste aan producten en diensten, maar door ingesleten fouten in het economisch systeem. We leven in een tijd waarin we met steeds minder menskracht alles kunnen produceren en organiseren wat we nodig hebben. Dit biedt in potentie een geweldige kans om meer tijd in andere dingen te steken, zoals zorg voor elkaar en voor de natuur, persoonlijke ontwikkeling, innovatie, sport, kunst, et cetera. De wijze waarop we de economie nu hebben georganiseerd, zit deze kansen echter in de weg: mensen moeten steeds harder en langer werken, in plaats van minder. Of kunnen helemaal niet werken, wanneer de economie hen heeft afgeschreven, wat op steeds jongere leeftijd het geval lijkt te zijn. Productie en consumptie moeten maar blijven groeien, los van de vraag of mensen daar behoefte aan hebben. Arbeid blijft duur door hoge belastingen, terwijl er een overvloed aan is. Grondstoffen daarentegen zijn spotgoedkoop, terwijl ze schaars en in veel gevallen eindig zijn.
Het huidige economische systeem veroorzaakt een groei- en schuldverslaving met alle gevolgen voor de leefbaarheid van de aarde van dien en loopt daarin volkomen vast. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft berekend dat de schulden van particulieren, bedrijven en overheden zijn opgelopen tot het duizelingwekkende bedrag van 135.000.000.000.000 (135 biljoen) euro. Een onverantwoord voorschot op een onzekere toekomst. We zullen het dus anders moeten gaan organiseren. En dat kan ook! Door te werken aan een duurzame, reële economie creëren we groene en echte banen.
De kosten voor levensonderhoud zijn het afgelopen jaar explosief gestegen. Steeds meer mensen komen daardoor in de knel en moeten keuzes maken die pijn doen. Wél de energierekening betalen, niet meer op verjaardag gaan. Kleding en schoenen voortaan kopen bij de Kringloop in plaats van in de winkel. Niet je fiets laten repareren en dus gaan lopen, zodat je wél die week je boodschappen kunt doen. En...